O, hoe moet ik dit nu goed maken? Een hele geweldige maand gehad en niets geschreven! Ik heb zoveel beleefd dat het bijna niet mogelijk is het met woorden te omschrijven..
Ik ben nu eventjes in Thailand om de resterende dagen tot mijn vlucht (als ik ooit weg kan) naar Myanmar door te brengen. Na het 'remote Laos' is Thailand wel even wennen, of eerlijk gezegd, even schrikken. Waar je in Laos niet zoveel toeristen ziet, weinig asfalt, veel waterbuffels en weinig koelkasten heb je hier genoeg mensen die Engels spreken (oke), veel toeristen (minder), goede wegen (fijn) en een MacDonalds (vreselijk). Ze verkopen hier ook echt al-les! Zelfs grinders (niet bekend onder ouders) die we hebben gemist in Laos ;). Klinkt misschien gek, maar ik had echt even moeite met acclimatiseren.
Nu ik alweer een paar dagen in Bangkok ben is het wel weer prima. Veel gedoe met het regelen van een visum en heb mijn vlucht nogmaals moeten verzetten daardoor, maar na een paar euro's lichter hoop ik vrijdag dan toch echt naar het bijzondere Myanmar te gaan.
 |
| Tempeldeur Luang Prabang |
 |
| Tempel Luang Prabang |
 |
| Tempel Luang Prabang met allemaal mozaik |
Na de 4000 eilanden ben ik eerst naar het kleine dorpje Champasak gegaan om wat rond te fietsen met Toni en Sebastian. Na een dag zijn we naar Pakse gegaan waar we Max, Jarno en Catharina weer tegenkwamen. Na wat gepraat waren we tot de conclusie gekomen dat het beste wat je daar kon doen een motortrip was. Zo gezegd, zo gedaan! De volgende dag vroeg op om de motoren te regelen en na wat onderhandelen hadden we 3 prima Honda's te pakken. Op de vlakke geasfalteerde wegen deden ze het prima, op de onverharde wegen ging het ook nog goed, maar berg op.. Tja. Misschien zijn ze niet aan onze westerse gewichten gewend. De trip was echt ontzettend mooi, heb met iedereen goed kunnen lachen en hebben het ondanks 4 lekke banden overleefd. Hier en daar kwam er een kudde buffels op de weg lopen of schoot er ineens een big uit de bosjes maar dat maakte het alleen maar mooi. De foto's zijn hier te zien: https://www.facebook.com/media/set/?set=a.2223208616998.2131079.1151191436&l=fd1d308922
Na de trip vanuit Pakse - Tat Lo - Attapeu - Paksong - Pakse (voor de Google maps liefhebber) ben ik naar Savvanaket - Vientiane - Vang Vieng - Luang Prabang - Nonh Khiaw - Mong Noi - Ban Na - Udomxai - Luang NamTha - Luang Prabang - Chiang Rai - Chiang Mai en naar Bangkok gegaan. Een lange lijst als je zo kijkt, maar dat gaat sneller dan je denkt.
Sinds de motorbike trip ben ik samen met Jarno verder gaan reizen en zijn we Toni regelmatig tegen gekomen wat echt gezellig was. Ook in Vang Vieng hadden we een leuke groep mensen waarmee we goed konden lachen en vooral veel bier mee konden drinken. Dat is namelijk wat je doet in Vang Vieng, zeker met de vele regen die daar viel. Als je niet wil drinken voor je plezier doe je dat wel om de grote menigte dronken Engelse meisjes te vergeten. Een biertje maakt op bepaalde momenten veel goed ;).
Vanaf Pakse ben ik kort in Savannaket even naar de sauna geweest omdat het niet zo'n leuke plaats is. We hebben daar de nachtbus naar Vientiane gepakt. Een heerlijk brakke bus, wat rijstzakken en scooters op het dak en gaan! Vientiane is de hoofdstad van Laos en er wonen maar 300.000 mensen (6mlj in totaal in Laos), het is dus niet zo'n hele grote stad. Geen vervelende stad maar ook niet bijzonder genoeg om lang te blijven. Omdat het daar ook veel regende (verrassing!) hebben we het rustig aan gedaan. Fietsje huren, fruitsapjes drinken en boeken lezen waren daar de meest inspannende bezigheden.
Na Vientiane wilden we graag met de bus naar Vang Vieng om dan toch eindelijk het tuben te zien. We hoorden al wat geruchten in Vientiane dat de bus niet zou gaan, maar koppig als we zijn hebben we het toch geprobeerd. Wat een 4 uur durende busrit zou moeten zijn werd een kleine 12 uur. Na 3 uur rijden kwamen we bij een groot meer terecht wat de weg bleek te zijn! Werkelijkwaar alles was overstroomd! Het was wel hilarisch om te zien. Alle bussen en vrachtwagens stonden de hele nacht te kijken en mensen maakten veel grapjes. Wij waren de enige buitenlanders. Veel mensen vroegen waar we heen wilden en wanneer we Vang Vieng zeiden begonnen ze spontaan te kijken. Bedoelden ze dat de plaats om de hoek na de plas is? Of is het hele dorp overstroomd? We hadden geen idee, maar veel vertrouwen gaf het ons niet.
Na Vang Vieng hadden we nog zo'n heerlijke busrit naar Luang Prabang. Af en toe lag er een hoopje zand of stuk berg op de weg. Als je die tegenkwam dan moest je een half uurtje wachten totdat de traktoren het zand hadden weggeschept en kon je weer verder rijden. Ik denk dat in dit land de beroepsbevolking in het regenseizoen 250% meer werk te doen heeft, iets wat de Laotianen niet altijd even goed kunnen.
Luang Prabang is een heel sfeervol stadje, niet alleen qua gebouwen maar de mensen en reizigers zijn er ook erg vriendelijk. In LP hebben we ook fietsen gehuurd (Toni, Jarno en ik) en hebben we de boel een beetje verkend. Wat tempels bezocht, het koninklijke paleis en een klein bergje beklommen om over de stad heen te kijken. Op de berg zagen we nog snel een gifgroene slang die ons niet zo graag mocht, teleurgesteld liepen we weer naar beneden. In lp hadden ze ook een erg leuke bar waar iedereen naartoe ging, helaas hadden ze een verplichte sluitingstijd van 23.30. Ik denk dat dat is om het zien van de monniken in de ochtend te promoten maar hoe graag we ze ook wilden zien, het is ons niet gelukt. Een keer omdat Toni de wekker was vergeten te zetten en de andere keer werd ik wakker en zag die mannen naast me nog diep in slaap en dat leek mij op dat moment ook het beste leek om mee door te gaan. Helaas, weer geen monniken gezien.
De volgende bestemming was Nonh Khiaw in het noordoosten. Waar het in het midden nog veel regende en niet bijzonder warm was, was het daar kurkdroog en heet! We hadden een mooi hutje aan het water gevonden met een balkon waar je heerlijk kon relaxen en van het mooie uitzicht kon genieten. Mooi was het zeker, de rivier was echt knalrood/bruin kleurig, grijs groene rotsen langs de kant en een blauwe lucht. Wat wil je nog meer? We hadden daar wat leuke andere reizigers ontmoet waarmee we wel een trek wilden gaan doen. Er kwam in de avond een gids langs, maar dat was een beetje een onbetrouwbare man dus hadden we besloten om op eigen houtje te gaan. Dit bleek echt de beste beslissing sinds tijden te zijn, want wat we tijdens die trek gezien en gedaan hebben.. Ha!
In de ochtend zijn we met de lokale boot naar het volgende dorp, Mong Noi, gegaan om vanuit daar zelf verder te lopen naar een wat kleiner dorpje. De tocht erheen was al echt schitterend. Eerst liepen wat langs een klein koud meertje en een grot om vervolgens letterlijk door de rijstvelden naar het dorpje te klauteren. Eenmaal aangekomen moesten we even de bloedzuigers tussen onze tenen vandaan plukken, maar als dat het ergste is dan hoor je mij niet klagen ;). Het dorpje Ban Na heeft maar 300 inwoners en ligt behoorlijk afgelegen. We konden daar blijven slapen in hutjes die een belachelijke 10.000 kip (1 euro) per nacht kosten. Backpacker als je maar zijn kan wilden we deze kamers ook nog eens delen.. De familie had geen koelkast dus die middag konden we geen vlees krijgen want dat kunnen ze natuurlijk niet bewaren. Wel hadden ze warme laolao en cola wat zijn werk goed genoeg deed.
De mensen waren zo blij dat we daar bleven slapen dat ze in de avond een kip voor ons hadden geregeld! Aan Toni de eer om de kip met een stok dood te slaan (klinkt erg aardig, ik weet het). Ik was even in de keuken blijven staan om te kijken hoe ze zoiets nu klaarmaken, ik vond het reuze interessant om te zien. Zeker omdat je in Nederland alleen de met water volgespoten filetjes kunt kopen. De 'mama' van de familie had voor ons een soep klaargemaakt met de beste stukken van de kip. Snaveltjes en botten zijn hier erg geliefd. Na het eten hadden we eigenlijk nog wel zin in wat fruit maar ze hadden geen ananas weer. Prima, dan nog maar een beetje kletsen. Na een half uurtje hoorden we wat bosjes rammelen en jahoor, daar kwam Kin (een van de zonen) uit de bosjes gelopen met twee grote, verse ananassen! Geweldig! Beter kun je het niet krijgen toch?
We zaten 's avonds nog een beetje met ze te kletsen en wat bleek? Kin ging vaak vissen en zagen en zag het wel zitten als wij een dagje mee zouden gaan. Daar hoefden we allemaal niet zo lang over na te denken, natuurlijk wilden we mee! Na zijn werk in de ochtend konden we wel gaan. Zijn werk bestaat uit om 5 uur naar het grotere dorp gaan om nieuw drinken in zijn rieten mand op zijn rug in een klein uurtje weer mee terug te nemen. Een wandeling waar wij ongeveer 2 a 2,5 uur over doen doet hij zonder problemen in een uurtje.. bizar! Een echte jungle-man aan zijn voeten te zien, hij draagt namelijk nooit schoenen.
Die avond hadden ze in het dorp nog een slang gevangen, een supermooie slang van 2 meter met grijs en paars. Na wat navraag bleek het een cobra te zijn!
Nog een moment waaruit bleek hoe lief die mensen wel niet zijn was het feit dat het licht het niet zo goed deed en Kin wel even bij de rivier wilde gaan kijken. Bij de rivier? Wij vertelden hem weer te gaan zitten en dat het licht echt geen probleem was. Ik vond het al bijzonder dat er uberhaupt een peertje aan het plafond hing.
De volgende dag zijn we dus met Kin meegegaan en konden we zijn geweer zien. Een fantastisch, oud geweer wat je zelf nog helemaal moet laden. Na een stevige wandelen mochten wij er ook even mee schieten dus Ingrid Terroristje kon haar geluk niet op ;). We hadden niets gevangen maar wel met het vissen in de middag. Heerlijk even door de rivier banjeren, beetje zwemmen en ondertussen een net uitgooien in de hoop dat er vissen in komen. Toen zagen we ook wat Kin bedoelde met 'even bij de rivier kijken'. Ze hebben allemaal dammen gemaakt waardoor er kleine stroomversnelling ontstaan waar de proppelers voor de energie in hangen. Echt een geniale oplossing. Het verbaasd me nog steeds hoe goed de mensen hier met hun middelen omgaan.
Die avond gingen we na wat relaxen met de familie samen eten. Een heerlijk maal werd naar buiten gebracht en met zijn allen zaten we rond een soort rieten tafel op de grond van het eten te genieten. Lekker vlees (geen idee wat), sticky rice, onze gevangen vis en wat groenten waar je je rijst in kon dopen. Het vlees was wel bijzonder maar we hadden dus geen idee wat het was. Die avond was het voor het eerst sinds tijden erg helder en kon je de sterren goed zien, weer een van de beter avonden van deze reis! Ongelofelijk hoe goed sommige dagen kunnen zijn. Heerlijk ontspannen, doen waar je zelf zin in hebt want werkelijk alles is mogelijk, goed gezelschap en flauwe grapjes :).
Op dag drie keken we nog eens goed naar het rijstveld waar we naast sliepen en waren tot de conclusie gekomen dat deze toch echt wel veel groener was dan eerst. Iedere ochtend plantten verschillende mensen uit het dorp nieuwe rijst en na drie dagen was bijna het hele veld groen geworden. De laatste dag wilden we eigenlijk gaan jagen in de jungle en dan daar overnachten in een zelfgebouwde hut, helaas begon het te regenen en ging het dus niet door. Vlak voordat we weggingen hebben we nog wel even aan de jaagman gevraagd wat voor vlees we nu precies op hadden die avond daarvoor. Na wat Lao gepraat was de conclusie: rat. Jummie..
Eenmaal terug in Mong Noi hebben we weer zo'n goede avond gehad! Er waren daar aardig wat backpacker en met wat LaoLao zaten we allemaal rond dezelfde grote tafel te genieten van het gitaarspel van een Amerikaan die ter plekke liedjes bedacht en zong. Het was echt weer genieten.
Na Mong noi wilde ik graag naar Luang Namtha om daar nog wat te kayaken of nog een trek te doen. De bus ging over de heerlijk hobbelige weg naar Udomxai waar we zijn gestopt om te slapen. In Luang Namtha bleek niet zoveel gaande te zijn vanwege het laagseizoen. De eerste dag zijn we met een motor naar een waterval geweest en nog een klein rondje gereden. Motorrijden is echt zo ontspannend! De tweede dag hebben we niet meer gedaan dan zitten, boekje lezen, rondje lopen, zitten en nog maar eens wat in je boekje lezen. Ik vraag me nu eigenlijk af hoe het komt dat ik nu pas tijd heb om mijn blog te schrijven? Als ik dit zo zit te typen lijkt het toch niet bijster inspannend ;). In Luang Namtha hebben we ook nog een armbandje gekocht van een, dachten we, onschuldig lief vrouwtje. Na de armbanden deed ze een stukje van haar rok omhoog en vroeg ze of we interesse hadden in haar assortiment wiet.. Tja. Dat is voor ons geen vraag maar een weet natuurlijk.
Hier hebben we op de derde dag een kayak tocht gemaakt. Het kayakken zelf was erg leuk, beetje zwemmen en elkaar pesten door ze 'per ongeluk' nat te maken :D. De gids was leuk en sprak goed Engels. Hij kon ons vanalles vertellen over de omgeving, de rubberbomen en plaatselijke fabriekjes. In de ochtend had hij ons gevraagd om naar een schooltje te komen in de avond om te helpen met een Engelse les. Dat wilden we natuurlijk wel en bleek ook echt heel leuk te zijn! We hadden een klasje met leerlingen van 14-18 jaar oud gekregen en ze keken ons vol verbijstering aan toen we binnen kwamen lopen. Twee blonde reuzen :). We moesten een dialoog voordoen (stuk of 4 keer) en de leerlingen helpen met hun uitspraak. Het was echt leuk om te doen en wie weet iets om in gedachten te houden.
Omdat Laos zo goed beviel vonden we (vooral Jarno) het eigenlijk wel jammer dat we geen souvenirs hadden gekocht. Gek als ik ben, ben ik met hem mee terug gegaan naar Luang Prabang met een busrit van een kleine 10 uur over dezelfde hobbelige weg als eerst. Het is geen vervelende plek om te zijn en het souvernir shoppen is gelukt. Op naar Thailand!
Na een iets te kleine VIP bus waarin normaal zitten niet mogelijk was kwamen we 20 uur later aan in Chiang Rai. Ik wist dat Joanne ook in Thailand zou zijn en ik dacht, wie weet is ze wel in de buurt! Na wat heen en weer sms-en bleek inderdaad dat ze diezelfde avond oom naar Chiang Rai zou gaan, perfect! 's Avonds dus gezellig met elkaar biertjes gedronken en gekletst alsof ik haar vorige week nog heb gezien in plaats van bijna 3 maanden geleden.
De volgende dag zijn we met wat motoren naar twee bijzondere tempels in de buurt gereden. Het was voor Joanne en Onno hun eerste keer en het beviel ze geloof ik zo goed dat ze de volgende dag weer motors hebben gehuurd.
De eerste tempel was een witte, ietwat gekke tempel. Toen we onze motors parkeerden zagen we al doodshoofden op de paaltjes wat we een beetje misplaatst vonden naast een tempel maar niets bleek minder waar. De hele tempel was bezaaid met de meeste vreemde afbeeldingen. De tempel wordt nog wel gebruikt maar ik zou zelf niet zo serieus kunnen mediteren met schilderingen van Michael Jackson en Kungfu Panda op de muur.
Na de witte was het zwarte huis aan de buurt. Ik had geen idee dat dit bestond maar het bleek echt een heel indrukwekkend project te zijn! Het was een grote zwarte tempel met allerlei kleinere bijgebouwen. Deze tempel is ontworpen door een Thaise kunstenaar en overal liggen bijzarre dier-gerelateerde objecten. Het is een beetje lastig om te omschrijven maar het was heel gaaf om daar te zijn.
Omdat het een speciaal boeddha weekend was waren er in de tempels in Chiang Rai allerlei ceremonies bezig waar we ook een glimp van op hebben kunnen vangen. Ik ben met Jarno nog een rondje op de brommer gaan rijden want we wilden er nog even van genieten voordat we hem de volgende ochtend moesten inleveren. We kwamen rond 9 uur aan bij een soort klokkentoren en dachten al, wat staan hier gek veel mensen? Net toen we een foto wilden nemen veranderde ineens de kleur van de toren en klonk er allemaal muziek! We moesten er wel om lachen. Iedereen stond daar maar te wachten en wij kwamen echt op precies het goede moment aangelopen. Weer een goede afsluiting van een prima dag.
Na het inleveren van de scooters de volgende dag zijn we op het busstation een kaartje gaan kopen voor de bus naar Chiang Mai. Ik zou in Chiang Mai blijven om vanuit daar naar Bangkok te gaan. Eenmaal aangekomen in Chiang Mai ging Jarno verder naar het noorden. Tijd voor afscheid dus. Als je een maand met elkaar reist wen je eigenlijk best wel aan je gezelschap. Meer dan dat ik in eerste instantie in de gaten had. Ik was wel even verdrietig toen ik dag had gezegd maar als plannen niet hetzelfde zijn kan het natuurlijk niet anders. Eenmaal in mijn hostel zat ik net moed te verzamelen om wat te gaan doen tot ik Pepe weer zag! Pepe, een Italiaan, loopt altijd overal rondjes en in Vang Vieng en Luang Prabang ben ik hem vaak genoeg tegen gekomen. Hij ging een half uur later naar Bangkok maar we hadden gelijk afgesproken om elkaar daar te ontmoeten en wat te gaan doen.
De tweede dag in Chiang Mai ben ik met een leuke groep die ik die avond daarvoor had ontmoet naar een kookcursus gegaan. Deze cursus was zo uitgebreid (7 dishes) dat ik lang niet alles op kon! Het was allemaal wel echt verrukkelijk! Ik heb een boekje meegekregen dus ik zal het thuis proberen te reproduceren. Op zich ideaal om zoveel te eten want nu had ik voor het eerst sinds tijden geen honger onderweg. De trein naar Bangkok was echt prima, heerlijk geslapen!
 |
| Sjalotjes |
Nu ben ik dus in Bangkok en heb alweer wat gekke mensen ontmoet. Gisteren ben ik met de Engelsman met wie ik mijn kamer deel, Pepe en een aparte man uit India naar een ping-pong show geweest. Ik wil er niet verder over vertellen want ik ben nog steeds in shock. Ik kan je aanraden daar vooral niet heen te gaan! Verder is het hier wel gezellig en kan ik met de Engelsman goed flauwe grapjes maken over de dikke mensen hier die wellicht een trolley voor hun buik nodig hebben. Sommige zijn echt indrukwekkend!Ik ben hier ook vrienden geworden met een taxi-chauffeur wat wel goed uitkomt. Steeds als ik ergens heen wil 'reserveer' ik heb en staat ie braaf te wachten. Zo stond ie vanochtend breed glimlachend op de stoep. Dat maakt opstaan om 6.30 voor Jan met de dikke ... nog een beetje goed.
Zo.. een kortom lijkt me hier niet zo op zijn plaats en ik ben vast veel dingen vergeten maar zo zien jullie waar ik zoal mee bezig ben. Teveel leuke dingen om op te noemen!
Ik hoop in Myanmar wat vaker op internet te kunnen (en het vooral ook daadwerkelijk te doen). Ik hoor mezelf nog zeggen, vanavond ga ik mijn blog updaten.. mislukt. Vanavond ga ik echt, mislukt.. Iedere dag hetzelfde liedje, maar nu staat er eindelijk weer een verhaal! Misschien maar beter om het in etappes te lezen ;).
Tot snel!
Ingrid
