Myanmar - Yangon

Geschreven op 22/07/2011

Zodra je Myanmar binnenkomt merk je al gelijk dat het iets bijzonders heeft. Alhoewel er veel drukte op straat is, veel verkeer, veel mensen en bedrijvigheid heerst er ook iets sereens. Een soort rustige staat van zijn en dat voelt heel prettig. Overal staan brakke, sommige blauwgeverfde, gebouwen en heeft iedereen een soort modder op hun gezicht. Dit beschermt ze tegen de zon maar wordt ook als een soort make-up gezien. Ze noemen het thanakha en ik vraag me af wat ze van de westerse make-up zullen vinden.
De mensen zijn vrij donker en ie-de-reen, jawel ook de mannen, loopt met een longyi rond. Een soort rok, een kokervormig stuk stof de ze bij hun middel vastknopen.

Burmees straatje met elektriciteit..

De stroom van dichtbij, wat trouwens heel vaak uitstaat maar in de stad hebben ze ook veel generators dus daar merkt je hier niet zoveel van. De overheid beslist om soms een dag geen stroom uit te geven.

Als je op straat loopt, tussen de met bamboe gestutte gebouwen, zie je mensen van alles verkopen. Het gebruikelijke fruit en eten, maar ook klikdingen, goud, cigaretten gemaakt van bananenblad, boekjes, belletjes en telefoongesprekken. Dat laatste had ik nog ooit ergens eerder gezien. Dan staat er een tafeltjes met drie ouderwetse telefoons waar mensen geld kunnen betalen om even te bellen. Fantastisch toch? Naast winkels waar vrouwtjes letterlijk 10 stukjes zeep verkopen, kun je om de drie meter ook 'betel-nuts' halen waar de Burmezen zo te zien enorm fan van zijn. Wat het precies is weet ik niet maar het is rood en zit ook in bananenblad waar ze vervolgens fanatiek op gaan kauwen. Na een tijdje spugen ze het rode spul op de grond die daardoor ook vol ligt met rode vlekken die op bloed lijken. Jaa, gezellig land hoor dit Myanmar!

Een van de 'echte' winkels, zoals je zien: van alles!

Het mooiste is nog wel dat al lopende, of zittende in een van de vele thee-drink plaatsen, iedereen naar je lacht. Iedereen lijkt oprecht vrolijk te zijn en daar wordt je zelf ook wel blij van. Het hostel waar ik nu in zit is wel prima met op de bovenste verdieping uitzicht op het centrale Sule Paya. Een pagoda van goud met allerlei winkeltjes eromheen. Je kunt er ook omheen lopen en je wordt dan erg vaak aangesproken of je geld wilt wisselen, want pinautomaten kennen ze hier niet. Je moet splinternieuwe dollarbiljetten meenemen waar absoluut geen krasje, scheurtje, vouwtje, stipje of iets anders mis mee is want dan willen ze het niet. Helaas voor de Burmezen ziet hun geld er echt niet uit! Alles half uit elkaar en aan elkaar geplakt en als je 200 dollar wilt omwisselen zit je ineens met 140 briefjes!

Het uitzicht vanuit het hostel, je ziet hier het centrale Sule Paya

Ik ga zo eens kijken wat er hier verder nog te doen is en waar ik heen zou willen, wat ik tot dusver hebt gehoord lijkt er meer te zijn dan past in de dagen die ik heb. Weer een lekker luxe probleem. Azië stikt ervan! De vlucht van 1,5 was echt goed. Mooi vliegtuig en na alle 10 uur of meer busritten sloeg ik voor mijn gevoel net mijn boekje open of we waren er al! Ook heb ik van mijn nieuwe cameraatje 7% terug gekregen op het Thaise vliegveld wat ook mooi meegenomen is.

Het uizicht aan de andere kant van mijn hostel, klein beetje anders ;)

Ik ben echt enthousiast! Volgens mij gaat dit tripje door dit land echt geweldig worden. Ik heb het nu al zo naar mijn zin en wat heb ik gezien? Drie straten!

De mensen rijden hier trouwens nu aan de rechterkant van de weg. Vroeger hebben ze lange tijd links gereden maar de overheid besloot dat van de een op andere dag te veranderen met als gevolg dat bijna alle auto's het stuur ook rechts hebben zitten.

Een van de noodletentjes, zie je de noodles liggen? Deze hele straat staat vol met dit soort tentjes.

De Sule Paya bij nacht

Later op de dag ben ik met mijn kamergenote wat gaan eten bij een van de vele stalletjes nabij de Sule Paya. Heerlijke noodles met een soepje voor slecht 300 Kyat. (1 dollar = 750 Kyat) Daarna liepen we via een boeddhistische tempel met veel Hindoeistische aspecten zoals olifanten naar de Schwedagon Pagoda. De meest bekende en belangrijkste van Myanmar.

De pagoda met een ben-ik-Boeddha-of-
Hindu-complex

Mini's op de muur

Detail

Binnen de pagoda, veel glim, glim en een beetje glim!

Naast de Schwe staat nog een kleine pagoda die er aan de buitenkant redelijk hetzelfde uitziet maar een erg bijzonder interieur heeft. Het deed meer aan de Efteling denken met wilde bomen en beesten op het plafond dan aan iets met een religieus doeleinde. Het regende helaas erg hard en de Schwe is niet geheel overdekt dus besloten we niet naar binnen te gaan want de entree is een beetje veel voor het slechte weer.

Pagoda met het vreemde interieur, dit is een panorama van het begin van het plafond

Om terug te komen zijn we met een overvolle bus van maar liefst 50 Kyat terug naar huisgegaan en hebben we uiteraard weer noodles gegeten en later bij een ander tentje thee gedronken en een pannenkoekje gegeten. Geloof me, die pannenkoeken zijn echt erg lekker en daar ga ik er vast nog veel van eten!
Wat ik nog moet vertellen over de bussen is dat ze niet echt haltes hebben. Er hangt dus een mannetje, waar je ook aan moet betalen, half uit de bus en die is alle plekken waar de bus langskomt aan het opratelen. Echt hilarisch om te zien! Na een half uur is het al wel minder grappig maar ik vind het een prachtige manier van reizen met de bus.

Typisch thee stalletje, mét overheerlijke pannenkoek!

Nog een theestalletje, soms krijg je er allerlei rare koekjes bij die je kunt eten. Als je ze eet betaal je daar een klein bedrag voor en wil je ze niet dan laat je ze gewoon staan. De rode kan is normale groene thee, die krijg je overal en kun je ongelimiteerd drinken.

***