Olifanten en bewogen ritjes

Lieve lezers,

Inmiddels ben ik al in Sen Monorom, Banlung en Kratie (weer) geweest en ben ik nu aangekomen in het land waar je met kippen betaald: Laos! De tijd vliegt!

Ik zit nu op het eiland Don Det wat in een grote groep van eilanden midden in de Mekong ligt in het zuiden van Laos. Het gebied heet 4000 eilanden en als ik zo om me heen kijk kan dat wel kloppen.
Het leven op het eiland is echt heel onstpannen, ik was al bijna vergeten hoe het is om op een eiland te zijn. De sfeer is echter precies zoals het was op de eilanden in Thailand en Maleisie. Heel ontspannen, rustig aan en iedereen is iedereens vriend. Zeker op dit eiland waar je overal ieder gerecht ook in de 'happy' variant kunt bestellen.

De lucht na een goede regenbui, genomen vanaf Don Det met de brug naar Don Khon

Gisteren ben ik met de Spanjaard het eiland rondgelopen en naar het buureiland Don Khon gegaan. Vooral niet te verwarren met het grote eiland Don Khong, je zou zomaar op de verkeerde plaats belanden met al die gelijke namen! Het is een mooie omgeving met wat bergen, kleine groene eilandjes in de bruine mekong, grote regenbuien en met een beetje geluk een mooie zonsondergang. Midden in een bui renden we naar het dichtsbijzijnde restaurantje waar ook twee Engelsen zaten waarmee we een happy shake hebben gedeeld. Ik weet niet wat die vrouw er precies in heeft gestopt en het lijkt me ook erg gevaarlijk om en hele shake in je eentje te drinken maar het werkte bijzonder goed!

Even bijkomen van het harde werken :) 

Vandaag is het een beetje onstpannen en uitzoeken wat mijn volgende bestemming is. Ik ga morgen met de bus naar Champasak waar een mooie tempel schijnt te liggen. Vanuit daar ga ik dan naar het gebied toe wat ze het Bolaven plateau noemen. Het ligt wat hoger, is koeler en het staat bekend om de koffie die er vandaan komt. Het schijnt een mooi gebied te zijn met wat watervallen enzovoorts.

De weg langs het eiland

Terug naar Cambodja, na mijn laatste verhaal ben ik naar Sen Monorom gegaan waarbij het olifantenpark ligt. Toen ik aankwam na een prima ritje moest ik wachten in 'the green house' totdat Jack, de eigenaar, me zou komen ophalen. Er zaten nog twee meiden te wachten en ze vertelden dat ze er al eerder een maand waren geweest en dat ze het helemaal geweldig vonden. Na een uurtje wachten kwam Jack met nog een Engelsman die ook naar het project ging. Ik merkte al gelijk dat er een klik was tussen de twee Engelse meiden en Jack, ze hadden het over dingen waar de Engelsman en ik geen weet van hadden. Ik was dus blij dat hij er ook was!

Honger!

Eenmaal in het park aangekomen bleek het echt midden in de jungle te zitten! Echt schitterend! We kregen allemaal de sleutels van onze hutjes en kon nog wat onstpannen voordat het eten om half 7 zou worden opgediend. Het hutje was erg mooi, groot en met een balkon met jungle uitzicht. 's Avonds werd dan na drie keer vragen eindelijk verteld wat ik de komende dagen zou moeten gaan doen. Ik zou drie keer naar de vallei gaan en 1 middag een 'project' doen. Het ontbijt is om 7 uur, lunch om 12 en avondeten om half 7, stroom heb je tussen 6 en 9 dus als je wat wilt opladen of dingen in je kamer doen met licht moet je optijd zijn. We gingen dus allemaal om half 9 naar de hut om te slapen.

Slapen in de jungle is echt anders dan slapen in een stad of op een eiland. Er zijn zoveel geluiden om je heen! De volgende dag stond ik vol goede moed op om de olifanten te zien. Ik merkte al snel dat je zelf niet veel hoeft te doen maar de olifanten alleen bekijkt. De wandelingen naar de vallei waren allesbehalve makkelijk. Omdat het nu veel regent worden alle paadjes erg modderig en heb je er dus een gratis jungle-hike bij. Mijn taak bestond trouwens uit het repareren van een bank. Het was heerlijk om even wat actiefs te doen. Bamboe de heuvel op sjouwen en die daarna spliten en op maat zagen. Natuurlijk erg arbo-verantwoord om alles op blote voeten en zonder werkbank te doen :). Ik ben benieuwd hoe het uitendelijk is geworden, ik krijg van een van de meiden een foto als de bank klaar is.

:)

De laatste avond hebben we nog een spelletje gespeeld om weer om half 9 naar de hut te klauteren en onder het genot van de jungle geluiden in slaap te vallen. Zelfs het opstaan zonder wekker is me gelukt!
Het was dus en erg rustig ritme, maar na wat wennen wat er leven op jungle tijd eigenlijk best leuk en ontspannen. Het eten was heerlijk, veel fruit erbij en de olifanten waren tof!Op naar Banlung! De rit er naartoe was echt verschrikkelijk. Waar ze in het zuiden net een nieuwe weg hebben aangelegd hebben ze in het noorden nog geen asfalt gezien. De weg was dus onverhard en vol gaten en kuilen, ook waren er erg veel bruggen waarbij ik niet eens de zijkanten kon zien zo smal waren ze. Na 14 uur was ik er dan eindelijk aangekomen.
De dag na aankomst ben ik met een moto de omgeving gaan verkennen. Er is hier een mooi kratermeer en er zijn verschillende watervallen. Die watervallen zijn niet heel indrukwekkend maar de omgeving is mooi. Veel rode zandpaadjes en groene bossen langs de weg.

Ik wilde na de motorrit mijn busticket naar Laos regelen en even geld gaan pinnen.. Dat geld pinnen bleek nog een hele opgave want de enige bank in het noorden gaf alleen geld uit voor visa kaarten en laat ik die nu net niet hebben. Ik had even in mijn boek opgezocht of ik in Laos wel zou kunnen pinnen, maar nee, op de eilanden of er omheen staat ook geen pinautomaat! Nee, dacht ik! Wat een oen ben ik! Ik moest helemaal terug naar Kratie om te pinnen!

's Avonds gaan er geen gewone bussen naar steden maar nog wel wat verdachte minibusjes. Ik ben met een van de busjes meegegaan en het was echt de meest verschrikkelijke rit ooit! Er zaten volgens mijn 16 stoelen in de bus en er zaten zeker wel 26 mensen in! Ik zag dus echt heel erg opgepropt en we moesten weer over die hobbel-weg. Volgens mij zijn al mijn wervels goed losgeschud nu.
Ik ben nu wel gewend aan volle busjes, maar dat er zelfs twee mensen op de bestuurdersstoel zaten vond ik toch wat minder prettig. Sowieso had de chauffeur echt 20 koffie op want hij keek heel vreemd uit zijn ogen.
Na zo'n 2 uur rijden stopte heb busje midden in het bos en moesten we allemaal uitstappen. Het busje parkeerde in de bosjes, lichten uit en lossen maar. Ik weet niet wat er inzat, maar vast geen dingen die legaal zijn. Na 20 minuten reden we weer verder, ze gaven de politie wat geld en zonder problemen konden we naar Kratie. Ik ben nog nooit zo blij geweest ergens levend aan te komen! Halleluja...

Na wat hulp van de lieve mensen in het guesthouse kon ik gelukkig wel pinnen en nog diezelfde ochtend om 7 uur met de bus naar Laos. De grensovergang gaat hier wel redelijk soepel, behalve dat de corrupte stempelmannen je altijd wat stempelgeld vragen. Je moet twee dollar betalen, anders stempelen ze je paspoort niet. Ik had daar helemaal geen zin in maar heb wel betaald. Met mijn bestempelde paspoort in de hand heb ik 20 keer om een bonnetje met naam gevraagd en na veel zeuren gooide ze me boos de twee briefjes van een dollar toe. Ha! Het voelde echt als een overwinning!

Nu ga ik eens kijken hoe goed ik kan vissen. Ik ga met de Spanjaard en de Engelsen van gisteren op een traditionele manier vissen. Met een bootje gaan we de Mekong op en daarna op de bbq de gevangen vis eten. Laat het dus een goede vangst zijn!

Knuffels Ingrid

ps. Meer foto's volgen misschien later.. heb mijn camera niet zoveel gebruikt want hij was leeg.

Battambang, Siem Reap en Kratie

Dag lieve iedereen,

Ik heb ondertussen al weer veel gedaan, gelachen en gezien. Voornamelijk heb ik tempels gezien, heel veel tempels! Daar zal ik jullie in dit verhaal niet zoveel mee vervelen want het blijft een grote hoop steen natuurlijk, maar dat in een erg indrukwekkende vorm.

Armoedige huizen in Phnom Penh, als je ietsje uit het centrum loopt zie je dit heel veel

Voordat ik naar de tempels bij Siem Reap ging ben ik naar Battambang geweest. Het lokale vervoer was een grote giller maar ik ben veilig aangekomen. Battambang is maar een klein stadje en ik deelde mijn kamer daar met een Canadees meisje. Gelijk na aankomst zijn we naar de bamboetrein gegaan een eindje verder op. Het is een hele oude trein met maar een rails en stelt niet meer voor dan een vlotje van bamboe op vier wielen. Als er een treintje uit de andere richting komt dan wordt een van de twee van het spoor gehaald. De locals gebruiken de trein om 's ochtends vroeg naar de markt te gaan.

Bamboetrein!

's Avonds was er helaas niemand bij de trein te bekennen dus zijn we de volgende ochtend vroeg teruggegaan om een ritje te maken. Helaas was 8 uur in de ochtend daar aankomen alsnog te laat dus hebben we de marktverkoopsters aan ons voorbij moeten laten gaan. Het ritje was desondanks erg leuk en het kleine dorpje bij het eindstation was erg vriendelijk. Veel lieve inwoners die banaantjes uitdeelden en graag hun huisjes lieten zien.

Iemand interesse in een ritje?

Terug in Battambang heb ik de bus naar Siem Reap genomen en ben ik gelijk na aankomst naar de markt gelopen. Na nog geen drie minuten zag ik de Ier uit Phnom Penh weer en Inge! Dat was echt heel grappig om iemand uit Nederland te zien die ik normaal alleen bij het roeien zie. Het was leuk om te horen wat ze hier allemaal doet en we hebben met zijn drieen gegeten en biertjes gedronken. Het is een klein maar erg gezellig en toeristisch stadje. Een wereld van verschil met de andere plaatsen hier.

Zonsopkomst bij de tempel Agkor Wat

De Bayon, een van de mooiste tempels

De volgende ochtend ben ik vroeg naar de tempels van Angkor gegaan, op de fiets.. Mijn kreupele veel te kleine fietsje! Na een half uur had ik al een zere kont en polsen en moest daar nog de hele dag rondfietsen. Het was echter wel een leuke manier om een aantal tempels te zien die alle oude koningen hier vroeger lieten bouwen. Het is een vrij groot gebied met hele indrukwekkende tempels. Alle tempels vertellen je een ander verhaal. Ze zijn door andere koningen gebouwd, met verschillende materialen, stijlen en dienden voor verschillende dingen. Mijn kreupelfiets kon goed overweg met alle onverharde paadjes en met genoeg inlevingsvermogen kon die prima door voor een mountainbike. Ik heb heerlijk overal overheen, doorheen en langs gecrosst. Het was echt een leuke dag!

De dag dat ik terugging naar de tempels om de zonsopkomst te zien zal ik niet snel vergeten. Wat ontzettend mooi was die zeg! Om half 5 stapje ik op mijn kreupelfiets om vervolgens in een razend tempo naar Angkor te fietsen, bang om te laat te komen. Na anderhalf uur foto's maken kwam de zon dan eindelijk echt tevoorschijn! 's Ochtends was het rondom het tempelgebied echt heel mooi. Het was nog heel rustig en omdat de zon nog laag stond scheen er een soort mysterieus licht door de vele bomen en tempels. Het was ook leuk om te zien hoe veel mensen in dit gebied wonen. Verscholen tussen de tempels in liggen rijstvelden en hele kleine dorpjes.

In Siem Reap zelf ben ik nog wat uitgeweest en heb ik een kookcursus gedaan wat erg leuk was. Het was echt leuk om weer eens zelf achter de pannen te staan! Niet dat 40 dagen lang uit eten gaan vervelend is natuurlijk ;). De vrouw die de cursus verzorgde was ook erg lief en ze vertelde me vanalles over het leven daar. De mensen verdienen hier echt schokkend weinig en werken iedere dag. Ie-de-re dag! Nooit een dagje vrij of even een weekendje weg. Laat staan op vakantie gaan naar een eigen land. De mensen die ik heb gesproken zijn bijna allemaal nog nooit uit hun geboortedorp geweest. Ze dromen allemaal wel van een weekendje weg naar een andere stad maar zolang hun salarissen zo laag blijven, blijft het vrees ik wel bij dromen.

Verder heb ik in Siem Reap veel lol gehad met Inge, massages genomen, pannenkoeken gegeten en gesport! Jawel, ik heb met een heuse Cambodjaanse aerobic klas meegedaan. Op straat met de meest vreselijke muziek maar het was heerlijk weer eens wat te doen. Ik mis het sporten echt ontzettend, maar een rondje rennen op mijn slippers of wandelschoenen lijkt me niet zo goed idee. Tijdens de aerobic was het ontzettend hard aan het regenen en toen we terugliepen kon je de straat niet meer van de stoep onderscheiden. We liepen letterlijk tot onze kuiten in het water! Het woord afvoer of putje staat hier denk ik niet in het woordenboek.

Huisjes net buiten het centrum van Siem Reap

Naast tempels zijn er hier ook erg veel muggen, er is bijna geen plek meer over op mijn voeten om te prikken! Ik smeer me een ongeluk met deet maar dat help maar matig. Als ik extra goed smeer dan prikken ze gewoon op mijn oor of bij mijn wenkbrauw waar dan net geen deet zit. Gekko's zijn nu dus mijn grote vrienden want die eten graag vliegjes. Als iemand nog een wonderlijke tip heeft dan hoor ik die graag want ik heb JEUK!

Ik was niet de enige die om 4 uur zijn bedje uit kwam...

Vissend jongetje bij Ankor

Als je hier in Cambodja rondfietst dan komen er heel veel mensen naast je fietsen om zo maar eens een praatje te maken. Erg leuk is dat, de meeste stellen natuurlijk de standaard vragen en vertellen je dat ze graag je vriend willen zijn. Ook vragen ze altijd of ik een man heb. Trouwen? Nee, dat doe je in ons land niet op de 23ste, wat ze niet begrijpen want hier is trouwens op de 20ste de normaalste gang van zaken.

De Westelijke Baray, zou er slecht weer op komst zijn?

Ik ben nu, na een bijzondere busrit, in Kratie. Niet alleen zaten er wat locals en toeristen in het busje zonder airco en ramen maar ook kippen in plastic tasjes, verdachte doosjes en veel zakken fruit. De vrouw naast me was overheerlijke gebakken torren aan het eten en wilde die maar wat graag met me delen. Ik weet niet in hoeverre het onbeleefd is om dingen af te wijzen, maar deze heb ik toch aan me voorbij laten gaan.

Eenmaal in Kratie aangekomen ben ik naar een prima guesthouse gegaan tegenover de markt. De markt is voor Cambodjanen een belangrijk punt in een stad. Al het sociale leven speelt zich daar af, mensen kopen hun fruit, vis, kip, groenten en kleding op de markt. Natuurlijk eten veel mensen ook op de markt, je kunt je dus voorstellen dat het er altijd druk is. Toen ik aankwam vond ik dat het er al een beetje vreemd uitzag en toen ik beter keek zag ik een grote hoop stenen en afval met wat verdwaalde winkeltjes (denk manden met fruit en een parasol). Na wat rondvragen bleek dat de markt afgebrand is afgelopen week! Echt ontezettend sneu vind ik dat voor de mensen. Vooral nu net het regenseizoen is begonnen. Ik hoop voor ze dat het snel gemaakt kan worden.

De 'markt' in Kampie

Uitrusten onder een boom bij Angkor

Vandaag ben ik met het groepje van de busrit naar Kampie gereden om daar de Irrawaddy dolfijnen te spotten en dat is gelukt! Ik heb er niet echt goede foto's van kunnen maken maar het was een leuk tochtje. Na de dolfijnen ben ik met de tuk-tuk verder gegaan naar de honderd-pilaren-pagoda. De tocht was echt het hoogtepunt van de dag! Heerlijk onstpannen op het bankje van de tuk-tuk met de wind door je haren. Overal om je heen zie je mensen werken of zitten in hun hangmat. Huizen op palen en rieten dakjes, mensen die brommers repareren, mensen die fruit schillen, mensen die in hun mooie pyjama klederdracht lopen en ontzettend blije kindje die allemaal met hun kinderstem HELLO! roepen en super enthousiast naar je zwaaien. Echt zo ontzettend leuk is dat om te zien! Wat iedereen doet en hoe hun huizen eruit zien. Ik heb er ook een filmpje van gemaakt om over een paar maanden te laten zien. Er hangt echt een vrolijke sfeer in deze omgeving.

Bootje om de dolfijnen te spotten!

Vandaag heb ik nog een nieuw gerechtje geprobeerd, bamboe rijst. Rijst met bonen en koskosnoot gestoomd in een bamboestokje. Het was erg lekker en een leuke manier van eten. Je moet de bamboe als het waren pellen en dan kun je zo je rijst eruit eten. In ieder geval een stuk beter dan de torren, larven en gefrituurde kakkerlakken en andersoortige kruipende dieren.

Toen kreeg onze tuk-tuk een lekke band :)

Morgen ga ik met een bus naar Sen Monorom, gelegen in the middle of nowhere. Ik ga daar bij een olifanten opvang werken. Ik ben echt reuze benieuwd! Ik vermaak me nogsteeds opperbest, kom weer leuke mensen tegen en Cambodja bevalt me beter dan Vietnam. Waarom precies weet ik niet, maar waar ik in Vietnam niet zo goed kon aarden kan ik hier prima mijn plekje vinden. Het is echt een schitterend en vriendelijk land en mocht iemand engelse les willen geven of iets anders aan vrijwilligerswerk doen, ik heb best veel adressen gekregen! Ik denk dat dit een heel dankbaar land is om dat te doen. Zeker in Siem Reap waar er een goede afwisseling is met het vrijwilligen en het feesten!

Tot de volgende keer, hopelijk is mijn schrijfzin dan weer terug ;). Nu had ik steeds geen computer in de buurt en dat is wel jammer want ik vind het schrijven erg leuk, maar eens in de 10 dagen is iets te weinig voor een leuk, kort verhaal.

Knuffels Ingrid!

Mekong delta en Phnom Penh

De laatste twee dagen in Vietnam ben ik met een busje naar de Delta gebracht (om 7 uur in de ochtend) en tot mijn verrassing zag ik daar Darren, een Ier (hoe kan het ook anders) waarmee ik een andere avond biertjes had gedronken. De trip door de Mekong was erg bijzonder, precies zoals ik gedacht had dat het zou zijn. Natuurlijk niet zo mooi als de beschrijving in de folder van de tour, maar voor het goedkoopste wat je kunt vinden moet je nooit teveel verwachten.

Op de Mekong

In de Delta gingen we eerst vanaf de haven op een redelijk grote boot naar een ander klein haventje waar we met een klein bootje voor 6 personen een stuk van de kleinere delen van de Delta gingen verkennen. Een ontzettend groen stuk met bruin water en veel, heel veel palmen langs de kant. Het was echt een soort tunnel van palmbomen en water. Dit bootje bracht ons naar een kokos-snoepjes ‘fabriek’. Een aantal vrouwen die van kokos en een aantal andere ingredienten snoep maken en die voor een iets te hoge toeristenprijs aan je willen verkopen. Niet geheel authentiek dus, maar daar wen je snel aan als je in Vietnam bent.

Onze boot-madam

Na de snoepjes gingen we naar een bijen’fabriek’ en kon je je vinger in honingraat stoppen vol met bijen! Aangezien ik het niet zo heb op stekende en vliegende beesten vond ik het niet zo heel comfortabel. Ik heb nu ook ongeveer 30 bulten op mijn lichaam, reuze charmant. Na de bijen en het vasthouden van een slang gingen we lunchen op hetzelfde eiland. Na de lunch kwamen we op de boot wat krokodillen (!) tegen en legden we aan om wat tropisch fruit te gaan proeven. Ik had er zin in! Eindelijk de durian (die stinkvrucht) proeven. Ondertussen m aakte ik al grapjes met de andere backpackers over dat het waarschijnlijk gewoon mango en banaan is. Wat bleek, het was ananas, banaan, mango en dragonfruit. Tja, wel tropisch maar niet zo nieuw. Dat was jammer maar niet getreurd natuurlijk!

Helemaal niet zo lief en groen als de opblaasbare kroky die ik vroeger had!

Aan het einde van dag een gingen we met hetzelfde kleine bootje nog een stukje varen tot we weer bij de grote boot kwamen die ons naar de kade bracht. Het busje bracht Darren en mij naar een overstapplaats waar we met een ander busje naar Chau Doc gebracht zouden worden. Chau Doc is een klein plaatsje gelegen aan de grens met Cambodja. In die plaats zouden we onze tweede Mekong dag starten. We dachten dat we er met een uurtje of twee, drie wel zouden zijn maar dit werden er zes. Helaas voor ons in een iets te klein local busje met 16 stoelen en 22 personen erin. Niet dat de krappe zitplaats zo erg is, maar het constante gebliep van de achteruitrijsensor die niet stopte was wel erg vervelend.

Na een kort nachtje slapen, 6 uur ging de wekker, kregen we een lekker ontbijtje en werden we door een bijzonder goed Engels sprekende gids (vrouw) opgehaald om drijvende dorpen en een visserij te bekijken. Hier merkte je gelijk al dat het een veel minder toeristische aangelegenheid was. De visserij was bijzonder om te zien. Eigenlijk gewoon een van de drijvende huizen waar ze een kooi onder hebben gebouwd zodat de vissen wel in de rivier zwemmen maar niet wegkunnen. Ze kweekten daar Tilapia filet.

Vissersbootje gezien vanaf de visserij

Na de visserij gingen we naar een eiland waar oude houten hutten op palen staan omdat het waterpeil nogal schommelt. In een van de huizen zat een oude vrouw sarongs en sjalen te maken. Alle kinderen die daar rondliepen leken erg blij en nu hadden ze drie maanden vrij van school. Dit eiland was echt zo’n andere omgeving dan wat je in Europa ziet. Best armoedig maar de mensen hebben het daar volgens mij wel goed.

Paalhuizen langs de route

Visser

Terug op de boot hebben we langs de kant nog veel mooie dingen gezien. Er waren vooral veel kinderen die het principe van ‘bommetje maken in het water’ goed onder de knie hadden! Iedere keer als we een nieuw groepje kinderen tegenkwamen begonnen ze enthausiast te zwaaien en in het water te springen, vrolijkheid alom! Na een lange tocht kwamen we aan bij de Cambodjaanse grens! In een hoekje van het water stond een vlag en daar moesten we ongeveer een half uur wachten totdat onze paspoorten klaar waren. Alles ging soepel en we gingen nog twee uur verder met de boot.

Lieve kindjes en het waterpeil van ieder jaar. Een keer is het peil zo gestegen dat het de huizen inliep. Tegenwoordig komt het water steeds minder hoog te staan in het natte seizoen.

Vietnamese woonboot

Na de boot gingen we met een hobbelig busje naar Phnom Penh. We zijn in Cambodja! Yes! Ik was echt ontzettend blij en had ineens veel energie en zin om alles om me heen te verkennen. Al gelijk werd duidelijk dat de Cambodjanen er heel anders uitzien dan de Vietnamezen. Ze zijn donkerder en hebben een wat boller en ronder gezicht. Ze zijn over het algemeen ook wat minder mager. Ook toeteren ze hier minder en eenmaal in Phnom Penh aangekomen zag je overal blije gezichten om je heen.

Diezelfde avond ben ik met de Ier en twee Franstalige Belgen uit eten geweest op de lokale markt. Echt verrukelijk eten en wat drankjes voor nog geen drie dollar. Duidelijk een plek om terug te keren. Nu, op dag 3, ben ik er ook al meerdere malen geweest. Samen met de kamer voor 2,50 dollar per nacht gaat mijn budget als een malle de goede kant op!

Vriendschapsmonument aan het eind van de straat waar mijn hostel is

Phnom Penh is een vriendelijke stad met brede wegen en uiteraard ook veel scooters, brommers en Cambodjaanse stijl tuk-tuk’s maar dan zonder het getoeter. Het is een gezellige stad en overal kun je lekker eten, broodjes halen, sugarcanjuice drinken en kokosnoten kopen voor een prikkie. Hier houd ik echt van! Lekker lokaal en met de ontzettend vriendelijke mensen praten.

Markt met links naast de markt het overheerlijke en goedkope eten

Niet al het lokale eten is even lekker. Doordat er in de oorlog zo weinig te eten was hebben ze geleerd om ook insecten van alle soorten en maten te eten. Ik heb ze gezien, maar deze jongens laat ik toch maar aan me voorbij gaan.

Vandaag ben hetzelfde groepje en Lucky, onze chauffeur, naar Choeng Uk gegaan. Oftwel, de Killing Fields. Ik heb mijn boek over de oorlog uit en het heeft me echt gegrepen. Nog geen 35 jaar geleden heeft de Khmer Rouge onder leiding van Pol Pot verschrikkelijke dingen gedaan om ervoor te zorgen dat er meer gelijkheid onder de Cambodjanen zou zijn. Helaas voor de inwoners van dit land had dit een totaal ander effect. Ongeveer 2.000.000 inwoners zijn overleden dankzij dit gruwelijke regime. Niet alleen door directe moord, voornamelijk door het niet uitdelen van eten. De meeste zijn dus gestorven aan de verschrikkelijke honger die ze hadden.

Na de Killing Fields werden we naar het Tuol Sleng museum, S21, gebracht. Dit museum is in Phnom Penh en was een voormalige school. Dit schooltje werd door de Khmer Rouge gebruikt als gevangenis en martelruimte. Het zijn vier redelijk grote gebouwen met daarin de foto’s van vele slachtoffers, schedels, bloedspatten en andere vreselijke dingen. Als je er meer over wilt weten, vraag gerust maar het is niet het meest vrolijke verhaal helaas.

Nationaal Museum

Uiteraard kwam ik vandaag ook weer de drie Belgische jongens tegen die ik in Dalat heb ontmoet. Overal waar ik ga zie ik ze! Gisteren kwam ik ze tegen toen ik met mijn iets te grote kokosnoot om te drinken stond te schuilen onder een boom voor de harde regen. Ik keek even om mij heen en wie zag ik daar onder de boom naast me staan.. Juist ja! De regen leek niet te stoppen en ik had mijn camere in mijn niet waterdichte tasje dus zijn we met een tuk-tuk naar een barretje gegaan om te schuilen en wat te kletsen.

Straatbeeld van het centrum nabij de kleine markt

Door deze oorlog verbaasd het me ontzettend dat de Cambodjanen zo positief in het leven staan. Met een gemiddeld jaarinkomen van 480 dollar per persoon behoord dit land tot een van de armste ter wereld. Ondanks dit en de oorlog laten de inwoners van die land zich echter niet kennen. Vol goede moed zijn ze het land weer aan het opbouwen, leggen nieuwe wegen aan, gaan vrolijk naar hun werk toe en ze lijken het verleden en de agressie en haat tegen Pol Pot achter zich te hebben gelaten. De inwoners verrassen me echt en ik word erg blij om dat te zien!

Morgen ben ik hier nog een dagje om een pakketje naar huis te sturen en nog wat rond te hobbelen. Overmorgen ga ik proberen om met een lokaal busje naar Battambang, gelegen in het westen, te gaan. Er zijn hier ook genoeg toeristenbussen en dat gaat allemaal erg gemakkelijk, maar naar mijn idee een beetje te. Ik zou graag wat meer van het minder toeristische Cambodja zien en hoop door met dit busje te gaan wat Engels sprekende mensen tegen te komen. Tja, comfortabel of niet, het avontuur moet je blijven opzoeken toch?

Cambodja schijnt trouwens ook mooie stranden te hebben, maar ondanks de wetenschap dat ik pas weer in Myanmar of Indonesie strand ga zien sla ik het toch over. Ik vind het nu wel tijd om afscheid te nemen van Darren en zelf verder te gaan, te lang met iemand samen reizen maakt me een beetje benauwd hoewel het wel erg gezellig was! Het is nu ook regenseizoen en om dan in je eentje aan een regenachtig strand te zitten.. Battambang wordt het dus! Daarna waarschijnlijk richting Siem Reap om de tempels, de stad zelf en Inge (van Orca) op te zoeken. Ik heb echt zo’n zin om meer van dit nu al bijzondere land te zien!

Knuffels Ingrid