Geschreven op 19-08-2011
Volgens mij weet iedereen die mijn blog leest dat ik niet vies ben van een hapje eten. Sterker nog, ik houd van eten! Het gaat zelfs zo ver dat als ik in de ochtend wakker word ik blij ben dat ik weer kan eten. Een beter begin van de dag met een lekker ontbijt kun je niet hebben, alhoewel die groene pannenkoeken hier soms een tikkeltje vreemd voelen. Zeker hier word ik in de ochtend altijd wakker met de hoeveelheid trek van een paard. Dit wordt mede mogelijk gemaakt door het feit dat ik hier in de avond nooit calorien in vaste vorm nuttig. Dat obesitas nog niet bij mij aan de deur is geweest is me ook een raadsel! Hier is denk ik een bedankje aan mijn ouders voor het krijgen van wat goede genen wel ok zijn plaats. Bedankt dus daarvoor. Maar, dat neemt de reuzentrek en nieuwsgierigheid naar nieuwe gerechten helaas niet weg. Ik heb overal in Azie heerlijk gegeten en ken een heel scala aan nieuwe gerechten nu. Of ze allemaal voor herhaling vatbaar waren zal ik nu niet verder over uitwijden. Ook hier in Indonesie is het eten heerlijk! Twee dingen heb ik sowieso gemeen met de Indonesiers. 1, ik acht mezelf ook capabel tot het uitspreken van de RRR en 2, ze eten veel en snacken de hele dag door. Overal kun je lekkere hapjes en drankjes halen. De hapjes kun je vaak zien of je kunt aan de naam wel afleiden wat het is, bij de drankjes is dit echter anders. Es jus en Es teh snap ik nog wel, maar dingen als Es buah, tja. Dat moet ik dan dus proberen, wat blijkt; megalekker! Een soort soep-drank waarbij ze tomaat en veel vruchten in een bakje doen met wat fluor roze, groen en witte jelly dingen. Hierboven schaven ze wat ijs en zoals het de echte Aziaat betaamd een lekker laagje sweetmilk (gecondenseerde zoete melk) erbovenop. In Azie is een zoet gerecht zonder sweetmilk nit compleet.
Verleidingen genoeg om al dan niet te weerstaan. Ik ben van het onderweg zijn zeker niet dikker geworden maar nu ik een week op de brommer zit, waar mijn billen toch echt wat minder blij mee zijn, gaat de verbranding wat minder snel. Dat zette me aan het denken. Zeker toen een Indonesisch vrouwtje breedglimlahcend vroeg of ik zwanger was?! Nou, nee! Dat was de druppel. Nu ik aan de kust ben voor een paar dagen ga ik mijzelf onderwerpen aan een vis-dieet. Krab, garnalen, sniper, kreeft.. Klinkt zo gek nog niet toch? Goed voor het lichaam en goed voor het brein. Vooral die laatste staat lichtelijk op non-actief en er zal toch echt weer gestudeerd moeten worden. Om heftige opstartproblemen te voorkomen moeten er maar wat omegas geconsumeerd worden. Ik geloof dat er qua hersengenen wel iets is misgegaan met de overdracht. Dus ouders, een tweede bedankje blijft nog even uit.
Lieve lezers, maak je geen zorgen om mijn eetpatroon. Alhoewel patroon misschien wat zwaar op de maag ligt in dit geval. Maar aan de andere kant, eten als je honger hebt en af en toe iets nieuws proberen is redelijk de standaard. Dus ja, eigenlijk wel een patroon. Het enige serieuze is dat jullie nu weten dat ik niet als een uitgemergeld negerinnetje terugkom. Hier kan het bruinwordt proces wel aan zijn trekken komen maar met alle regen die ik heb gezien is het bruin worden een beetje uitgebleven. Ik kom dus gewoon hetzelfde terug! Alleen dan een hele ervaring rijker, een culinaire ervaring rijker!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten